NASA: Εξωτροπικοί κυκλώνες έπληξαν τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ (10-25/10/2021)

Ένας από τους πιο έντονους εξωτροπικούς κυκλώνες που έπληξαν ποτέ τον Βορειοδυτικό Ειρηνικό έφερε μια εξίσου ιστορική ποσότητα υγρασίας στη Δυτική Ακτή της Βόρειας Αμερικής στις 24-25 Οκτωβρίου 2021. Η καταιγίδα στα ανοιχτά της Πολιτείας Ουάσιγκτον—με κεντρική πίεση 942,5 hPa, που ισοδυναμεί με τυφώνα Kατηγορίας 4—ήταν το δεύτερο σύστημα ακραίων χαμηλών πιέσεων στον Βόρειο Ειρηνικό μέσα σε μια εβδομάδα. Και τα δύο εμφάνισαν πτώσεις πιέσεων άνω των 24 millibar μέσα σε 24 ώρες, καθιστώντας τους 2 κυκλώνες ως «μετεωρολογικές βόμβες».

Τα δύο μέτωπα των καταιγίδων μετέφεραν υγρές αέριες μάζες από τα βόρεια της Χαβάης προς τη Δυτική Ακτή σε μακριές, στενές ζώνες υγρασίας γνωστές ως ατμοσφαιρικά ποτάμια. Οι ατμοσφαιρικοί ποταμοί αντιπροσωπεύουν έως και το 50 τοις εκατό της βροχής και του χιονιού που πέφτει στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι αλλεπάλληλες καταιγίδες έφεραν ισχυρούς ανέμους και ακραίες βροχοπτώσεις που έσβησαν τις πυρκαγιές και έφεραν κάποια ανακούφιση από τις ακραίες συνθήκες ξηρασίας στην Κεντρική και Βόρεια Καλιφόρνια. Επιπλέον προκάλεσαν διακοπές ρεύματος, πλημμύρες, κατολισθήσεις και ροές λάσπης και υλικών σε δρόμους.

Τα παραπάνω στιγμιότυπα προέρχονται από το μοντέλο υετίσιμου ύδατος (Total Precipitable Water) στον Ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό από τις 10 έως τις 25 Οκτωβρίου 2021. Οι περιοχές με πράσινο χρώμα αντιπροσωπεύουν τις υψηλότερες ποσότητες υγρασίας. Σημειώστε τις στενές λωρίδες με χρώμα λευκό έως ανοιχτό πράσινο που ρέουν επανειλημμένα στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό, στη Βόρεια Αμερική. Κάποιες περιοχές επίσης στους τροπικούς είναι συχνά κορεσμένες με υγρασία η οποία μπορεί τελικά να στραφεί προς τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη.

Το συνολικά υετίσιμο ύδωρ είναι ένα μέτρο της ποσότητας νερού σε μια στήλη της ατμόσφαιρας εάν όλοι οι υδρατμοί σε αυτήν τη στήλη συμπυκνώνονταν σε νερό. Το μοντέλο της NASA γνωστό ως Goddard Earth Observing System Data Assimilation System (GEOS DAS), χρησιμοποιεί δορυφορικά δεδομένα και μαθηματικές αναπαραστάσεις φυσικών διεργασιών για να υπολογίσει τι συμβαίνει στην ατμόσφαιρα. Δεν καταλήγει όλη η ποσότητα υετίσιμου ύδατος σε υετό, ωστόσο, είναι ένας χρήσιμος δείκτης των περιοχών όπου οι βροχοπτώσεις θα μπορούσαν να είναι ακραίες.

Το ερευνητικό κέντρο Center for Western Weather and Water Extremes, κατέταξε τον ατμοσφαιρικό ποταμό 24-25 Οκτωβρίου ως εκδήλωση κατηγορίας 5 για την περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Η κλίμακα από το 1 έως το 5 λαμβάνει υπόψη τη διάρκεια και την ποσότητα των υδρατμών που μεταφέρονται από αυτά τα ποτάμια υγρού αέρα που προηγούνται των ψυχρών μετώπων.

Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (NWS) ανέφερε ότι στο όρος Tamalpais στην Καλιφάρνια καταγράφηκαν 420 mm βροχόπτωσης σε διάστημα 48 ωρών μέχρι το πρωί της 25ης Οκτωβρίου. Στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο καταγράφηκε ύψος βροχής 102 mm μόνο στις 24 Οκτωβρίου, καθιστώντας το την πιο υγρή ημέρα Οκτωβρίου έχει δει η πόλη από τότε που ξεκίνησε η τήρηση αρχείων. Στο Blue Canyon της Καλιφόρνια, σημειώθηκαν 255 mm βροχής έπεσαν σε ένα 24ωρο στις 24-25 Οκτωβρίου, σπάζοντας το ρεκόρ 237 mm που είχε οριστεί το 1964, σύμφωνα με την NWS. Το ίδιο 24ωρο, στο κέντρο του Σακραμέντο σημειώθηκαν 138 mm βροχής, καταρρίπτοντας το ρεκόρ που είχε οριστεί το 1880. Μόλις μία εβδομάδα πριν, το Σακραμέντο είχε καταρρίψει ένα άλλο ακραίο ρεκόρ, αυτό της μεγαλύτερης περιόδου ξηρασίας, καταγράφοντας 212 ημέρες χωρίς μετρήσιμη βροχή. Στις 24 Οκτωβρίου, το NWS εξέδωσε προειδοποιήσεις για αιφνίδιες πλημμύρες σε 13 περιοχές καμένων εκτάσεων στην Καλιφόρνια από πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν μεταξύ 2018 και 2021.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148999/extratropical-cyclones-drench-west-coast 

Landsat: Νέα μελέτη δείχνει ψυκτική επίδραση στη θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης γύρω από μεγάλης κλίμακας ηλιακά πάρκα

Επιστήμονες χρησιμοποιώντας δορυφορικές τεχνολογίες, ανακάλυψαν για πρώτη φορά ότι μεγάλης κλίμακας ηλιακά πάρκα έχουν ψυκτική επίδραση στο έδαφος που τα περιβάλλει.

Καθώς περισσότερες χώρες δεσμεύονται να επιτύχουν καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα, θα υπάρχει μεγαλύτερη εξάρτηση από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία για τις επιπτώσεις που έχουν τα μεγάλης κλίμακας ηλιακά έργα στο τοπικό περιβάλλον. Επομένως, είναι πραγματικά σημαντικό να κατανοήσουμε τις κλιματικές επιπτώσεις, καθώς αυτό επηρεάζει τις οικολογικές αντιδράσεις.

Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Λάνκαστερ, το Πανεπιστήμιο Λουντόνγκ στην Κίνα και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Ντέιβις στις ΗΠΑ σε νέα μελέτη, χρησιμοποίησαν δεδομένα για τη θερμοκρασία της επιφάνειας της γης που προέρχονται από δορυφορικές εικόνες της αποστολής Landsat, μια προσέγγιση που δεν είχε εφαρμοστεί προηγουμένως για ηλιακά πάρκα που τους βοήθησαν να συγκρίνουν τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της Γης γύρω από τα ηλιακά πάρκα, πριν και μετά την κατασκευή τους.

Η μελέτη επικεντρώθηκε σε δύο πάρκα σε άνυδρες τοποθεσίες: Το ηλιακό πάρκο 300 MW Stateline στην Καλιφόρνια και το 850 ΜW ηλιακό πάρκο Longyangxia Dam στην Κίνα (το οποίο φαίνεται στην παραπάνω εικόνα) Διαπίστωσαν ότι τα πάρκα παρήγαγαν «ψυχρές νησίδες» που εκτείνονταν περίπου 700 μέτρα από τα όρια του ηλιακού πάρκου. Η θερμοκρασία της επιφάνειας της Γης μειώθηκε έως και 2,3 ℃ στα 100 μέτρα μακριά από το ηλιακό πάρκο, ενώ η ψυκτική επίδραση μειώνοταν εκθετικά μέχρι τα 700 μέτρα.

Η νέα αυτή ανακάλυψη είναι σημαντική καθώς δείχνει ότι ένα ηλιακό πάρκο θα μπορούσε να επηρεάσει οικολογικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγικότητας, της αποσύνθεσης και τελικά του ισοζυγίου άνθρακα, στο περιβάλλον τοπίο. Η κλίμακα του αποτελέσματος θα εξαρτηθεί από την τοποθεσία και θα μπορούσε να είναι θετική, αρνητική ή ασήμαντη.

Για παράδειγμα, προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι χαμηλότερες θερμοκρασίες επιφάνειας στο Θιβετιανό Οροπέδιο θα μπορούσαν δυνητικά να μειώσουν την ποσότητα μεθανίου που χάνεται στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, στην Έρημο Mojave, χαμηλότερες θερμοκρασίες είχαν ως αποτέλεσμα λιγότερους σπόρους να βλαστήσουν, πράγμα που μπορεί να σημαίνει λιγότερα φυτά που επιβιώνουν στην ενήλικη ζωή, μειώνοντας τη βιοποικιλότητα.

Τα νέα ευρήματα υπογραμμίζουν επομένως την ανάγκη να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στο σημείο όπου κατασκευάζονται τα ηλιακά πάρκα σε όλο τον κόσμο, καθώς και στον σχεδιασμό τους, για να ελαχιστοποιηθούν τυχόν αρνητικές επιπτώσεις και να ενισχυθούν τα θετικά αποτελέσματα.

Παρόλο που απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για τον προσδιορισμό των ακριβών μηχανισμών που προκαλούν το φαινόμενο των “ψυχρών νησίδων” και πώς μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τη θέση και τον σχεδιασμό του ηλιακού πάρκου, οι ερευνητές υποθέτουν ότι οφείλεται στις ηλιακές συστοιχίες που προσφέρουν σκίαση και μόνωση στην επιφάνεια της γης, καθώς και στη μετατροπή ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική από τους ηλιακούς συλλέκτες.

Πηγή: USGS Landsat, eureka alert, Πανεπιστήμιο Lancaster
Περισσότερα: https://www.eurekalert.org/news-releases/930606 

Το άρθρο ‘Ground-mounted photovoltaic solar parks promote land surface cool islands in arid ecosystems’ από το επιστημονικό περιοδικό Renewable and Sustainable Energy Transition
https://doi.org/10.1016/j.rset.2021.10000 

NOAA: Συνεχίζεται η ψυχρή φάση La Nina στον Ειρηνικό και αυτόν τον χειμώνα 2021-22

Το φαινόμενο La Nina αναπτύχθηκε και επεκτείνεται για δεύτερο συνεχόμενο χειμώνα σύμφωνα με το Κέντρο Πρόβλεψης Κλίματος της NOAA - τμήμα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας της NOAA. Το La Nina είναι ένα φυσικό ωκεάνιο-ατμοσφαιρικό φαινόμενο που χαρακτηρίζεται από ψυχρότερες από το μέσο όρο θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας στον Κεντρικό και Ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό κοντά στον ισημερινό, και μεταφράζεται από τα Ισπανικά ως "μικρό κορίτσι".

Το La Nina είναι ένα μέρος της λεγόμενης Νότιας Ταλάντωσης (του Ειρηνικού) El Nino (El Nino Southern Oscillation -ENSO), η οποία χαρακτηρίζεται από αντίθετες θερμές (Εl Nino) και ψυχρές φάσεις (La Nina) ωκεάνιων και ατμοσφαιρικών συνθηκών στον τροπικό Ειρηνικό Ωκεανό. Τα διαδοχικά επεισόδια La Nina, μετά από μια μετάβαση σε ουδέτερες συνθήκες του κύκλου του ENSO δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο: Το 2020, το La Nina αναπτύχθηκε τον Αύγουστο και στη συνέχεια διαλύθηκε τον Απρίλιο του 2021 καθώς επέστρεψαν οι ουδέτερες συνθήκες του κύκλου του El Nino-ENSO.

"Οι επιστήμονες παρακολουθούν την πιθανή ανάπτυξη La Nina από αυτό το καλοκαίρι, το οποίο είναι ένας παράγοντας για την πρόβλεψη της εποχής τυφώνων, την οποία έχουμε δει να εξελίσσεται", δήλωσε ο Mike Halpert, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Πρόβλεψης Κλίματος της NOAA.

Αυτό το επεισόδιο La Nina αναμένεται να διαρκέσει μέχρι τις αρχές της άνοιξης του 2022. Για την επερχόμενη χειμερινή περίοδο, η οποία εκτείνεται από τον Δεκέμβριο του 2021 έως τον Φεβρουάριο του 2022, υπάρχει πιθανότητα 87% παρουσίας της φάση La Nina. Τα προηγούμενα επεισόδια La Nina συνέβησαν το χειμώνα του 2020-2021 και του 2017-2018 ενώ επεισόδιο El Nino αναπτύχθηκε το 2018-2019. Όταν δεν υπάρχει κανένα από τα δυο κλιματικά μοτίβα EL Nino και El Nina, το ENSO παραμένει ουδέτερο και δεν επηρεάζει τα παγκόσμια κλιματικά πρότυπα.

Πηγή: National Oceanic and Atmospheric Administration
Περισσότερα: https://www.noaa.gov/news/double-dip-la-nina-emerges 

NASA: 84 εκατομμύρια στρέμματα καμένα φέτος στη δημοκρατία Σάχα της Ανατολικής Ρωσίας

Το καλοκαίρι του 2021, τεράστιες πυρκαγιές ξέσπασαν για μήνες στα δάση από κωνοφόρα δέντρα (πεύκα Larix gmelinii) στην Ανατολική Ρωσία. Κατά τη διάρκεια της πιο σοβαρής περιόδου πυρκαγιών στην Πολιτεία Σάχα εδώ και δεκαετίες, κάηκαν περισσότερα από 84 εκατομμύρια στρέμματα δασών. "Αυτό είναι μια ασύλληπτη έκταση - σχεδόν τέσσερις φορές του μέσου όρου", δήλωσε η Amber Soja, συνεργάτης της NASA και του Εθνικού Ινστιτούτου Αεροδιαστημικής Διαστήματος που έχει πραγματοποιήσει επιτόπια έρευνα στην περιοχή. Καταγράφηκε επίσης ένα άλλο ρεκόρ: Αυτό της μεγαλύτερης δασικής έκτασης που κάηκε στη Σάχα από κάθε χρόνο από τότε που το όργανο MODIS (Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer) του δορυφόρου Terra της NASA ξεκίνησε τη συλλογή δεδομένων, το 2000.

Στην παρακάτω δορυφορική εικόνα ψευδοχρωμάτων, οι καμένες περιοχές εμφανίζονται με σκούρο καφέ χρώμα. Οι περιοχές που δεν έχουν καεί είναι πράσινες. Οι κηλίδες πρασίνου μέσα στα σημάδια καμμένων εκτάσεων είναι πυρκαγιές - περιοχές εντός περιμέτρων πυρκαγιάς που δεν είχαν καεί ή ήταν ελαφρώς καμένες. Το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) του δορυφόρου Suomi NPP κατέγραψε την εικόνα στις 10 Σεπτεμβρίου 2021.

Η έκταση της Δημοκρατίας Σάχα είναι σχεδόν διπλάσια από την Αλάσκα, τη μεγαλύτερη πολιτεία των ΗΠΑ και πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Μαδαγασκάρη. «Αυτό που συμβαίνει στο Σάχα και στα δάση, έχει τεράστια σημασία», είπε η Σόγια. «Τα δάση των βορίων αποθηκεύουν περισσότερο άνθρακα από οποιοδήποτε άλλο είδος δάσους στον κόσμο - ακόμη περισσότερο από τα τροπικά τροπικά δάση». Τα κωνοφόρα δέντρα του είδους Larix gmelinii ρίχνουν τις βελόνες τους κάθε χειμώνα, αλλά ο καιρός είναι τόσο κρύος που υπάρχουν λίγοι αποδομητές (βακτήρια, μύκητες, ασπόνδυλα) γύρω τους για να τα διασπάσουν. Αυτό σημαίνει ότι τεράστιες ποσότητες οργανικού άνθρακα καταλήγουν να συσσωρεύονται στο έδαφος με την πάροδο του χρόνου.

«Πολλές από τις φωτιές εκεί μαίνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα - εβδομάδες ακόμη και μήνες. Μερικοί έχουν κατακάψει τις ίδιες περιοχές σε πολλά χρόνια», εξήγησε η Soja. «Οι φλόγες δεν απλώνονται απλώς σε όλο το τοπίο, αλλά καίνε τα πάντα ολοσχερώς. Λιώνουν το μόνιμο παγετό (permafrost), καίγονται μέσα από στρώματα τύρφης σε ορισμένες περιοχές και απελευθερώνουν αποθηκευμένο άνθρακα και μεθάνιο που έχουν συσσωρευτεί για χιλιετίες ».

Εκδηλώσεις μεγάλων πυρκαγιών στο Σάχα είχαν συμβεί και κατά το παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων των ετών 2004, 2010, 2013, 2019 και 2020. Οι δασικές πυρκαγιές του 2019 και του 2020 ήταν ιδιαίτερα ακραίες στις περιοχές της τούνδρας του Σάχα βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Καθώς αυτή η περιοχή είχε βιώσει έντονη ξηρασία και ζέστη, γνώρισε τις δύο πρώτες και μεγαλύτερες εποχές πυρκαγιών στο δορυφορικό αρχείο.

Το 2021, δεν είχαν σημειωθεί πυρκαγιές τόσο πολύ βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Αντίθετα, περισσότερες από τις πυρκαγιές σημειώθηκαν σε δάση νοτιότερα. "Είδαμε ένα διαφορετικό μέρος της πολιτείας Sakha να καίγεται φέτος", δήλωσε η Soja. «Αλλά ο βασικός οδηγός - οι ξηρασίες και η θερμότητα που ενισχύθηκαν από την κλιματική αλλαγή - ήταν ο ίδιος».

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148943/a-record-breaking-year-for-fire-in-sakha 

Copernicus: Μέσα στους 4 θερμότερους Σεπτέμβριους για τον πλανήτη ο Σεπτέμβριος του 2021- κοντά στο μέσο όρο η μέση θερμοκρασία Σεπτεμβρίου για την Ευρώπη

Σύμφωνα με το μηνιαίο κλιματικό δελτίο της Υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής (C3S) του προγράμματος Copernicus, ο Σεπτέμβριος του 2021 ήταν ένας από τους τέσσερις θερμότερους Σεπτέμβριους σε παγκόσμιο επίπεδο, μαζί με αυτούς του 2020, του 2019 και του 2016. Ο Σεπτέμβριος του 2021 εκτιμάται ότι είναι ο δεύτερος θερμότερος από αυτούς τους μήνες, μετά τον Σεπτέμβριο του 2020, με τους 4 θερμότερους Σεπτέμβριους να διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη μέση παγκόσμια θερμοκρασία, λιγότερο από 0,08°C.

Στην Ευρώπη τον Σεπτέμβριο του 2021, επικράτησαν κατά τόπους ρεκόρ ζέστης, αλλά και χαμηλότερες θερμοκρασίες από το μέσο όρο στα ανατολικά, ενω συνολικά η μέση θερμοκρασία για τον μήνα ήταν κοντά στον μέσο όρο.

Ο Σεπτέμβριος του 2021 ήταν ένας μήνας με αντίθετες θερμοκρασιακές αποκλίσεις στη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη. Ηταν πολύ πιο ζεστός από τον μέσο όρο της περιόδου 1991-2020 στις περισσότερες δυτικές περιοχές. Το Ηνωμένο Βασίλειο ανέφερε τον δεύτερο θερμότερο Σεπτέμβριο που έχει καταγραφεί, με βάση τη μέση θερμοκρασία της χώρας για τον μήνα, ενώ η Γαλλία ανέφερε την υψηλότερη ημερήσια μέγιστη θερμοκρασία Σεπτεμβρίου για τη χώρα στο σύνολό της. Ο Σεπτέμβριος του 2021 ήταν πιο ξηρός από τον μέσο όρο σε μεγάλα τμήματα της Νότιας Ευρώπης και ψυχρότερος από τον μέσο όρο στη δυτική Γαλλία, την Ιβηρική χερσόνησο και κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας.

Ο προηγούμενος μήνας ήταν θερμότερος από τον μέσο όρο ιδιαίτερα στις κεντρικές περιοχές των ΗΠΑ και του Καναδά, τη Βορειοδυτική Αφρική, μια ζώνη από το Ιράν και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας έως τη Νότια Κίνα, τμήματα της Σιβηρίας, όπως και τη Νότια Αμερική που πλήττεται από την ξηρασία, καθώς και σε μεγάλο μέρος της Ανταρκτικής.

Οι θερμοκρασίες αέρα συνέχισαν να βρίσκονται κάτω από το μέσο όρο σε μεγάλο μέρος του τροπικού και υποτροπικού ανατολικού Ειρηνικού Ωκεανού. Ήταν κυρίως πάνω από το μέσο όρο στα κεντρικά και ανατολικά τμήματα του Βόρειου Ειρηνικού -μεσαίου γεωγραφικού πλάτους, αλλά κάτω από το μέσο όρο ανατολικά της Ιαπωνίας. Οι θερμοκρασίες βρέθηκαν επίσης πολύ πάνω από το μέσο όρο σε μια περιοχή ανατολικά του εξωτροπικού νότιου Ειρηνικού. Οι θερμοκρασίες αέρα ήταν υψηλότερες από το μέσο όρο σε όλο σχεδόν τον Ατλαντικό και τον Ινδικό Ωκεανό.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι Σεπτέμβριοι των τριων τελευταίων ετών ήταν οι θερμότεροι στο αρχείο δεδομένων. Ο Σεπτέμβριος του 2021 ήταν κατά 0,4°C θερμότερος από τον μέσο όρο της μέσης θερμοκρασίας Σεπτεμβρίου των ετών 1991-2020.

Οι ευρωπαϊκές μέσες θερμοκρασιακές αποκλίσεις είναι γενικά μεγαλύτερες και πιο ευμετάβλητες από τις παγκόσμιες αποκλίσεις. Μετά από έναν σχετικά κρύο Αύγουστο, η ευρωπαϊκή μέση θερμοκρασία για τον μήνα Σεπτέμβριο του 2021 έδειξε ότι ήταν ο πιο ψυχρός Σεπτέμβριος από το 2013, καθώς ήταν 0,2°C κάτω από τον μέσο όρο της περιόδου 1991-2020.

Πηγή: Copernicus Climate Change Service
Περισσότερα: https://climate.copernicus.eu/surface-air-temperature-september-2021 

Copernicus: O Τροπικός Kυκλώνας “Shaheen” πάνω από την Αραβική Xερσόνησο στις 3 Οκτωβρίου 2021

Η παρακάτω εικόνα, η οποία ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-3 στις 3 Οκτωβρίου στις 05:55 UTC, δείχνει τον Τροπικό Κυκλώνα Shaheen, βόρεια του Muscat στο Ομάν.

Πρόκειται για την πρώτη τροπική καταιγίδα που εισέρχεται στον Κόλπο του Ομάν κατά δεύτερο μισό του 2021. Κατά τη στιγμή λήψης της δορυφορικής εικόνας, ο κυκλώνας επρόκειτο να φτάσει στο Ομάν με ταχύτητες ανέμου έως 110 χλμ./ώρα, ενώ σύμφωνα με προβλέψεις από τη μετεωρολογική υπηρεσία της Ινδίας 200 έως 500 χιλιοστά βροχής αναμένονταν σε μια περιοχή στην οποία καταγράφονται κατά μέσο όρο 75-100 χιλιοστά βροχής ετησίως.

Σύμφωνα με την Washington Post, είναι ο πρώτος τροπικός κυκλώνας που έφτασε στο Ομάν κατά την δορυφορική εποχή (από τη δεκαετία του 1960) και αυτό είχε συμβεί μόνο δύο φορές πριν.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-3
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/tropical-cyclone-shaheen 

Copernicus: Το μάτι του τυφώνα “Mindulle” στη Θάλασσα των Φιλιππίνων στις 29/09/2021

Η παρακάτω εικόνα ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-3 στις 29 Σεπτεμβρίου και δείχνει το μάτι του Tυφώνα “Mindulle” πάνω από τη Θάλασσα των Φιλιππίνων.

Ο τυφώνας, οι άνεμοι του οποίου σε κάποιο χρονικό σημείο έφτασαν σε ένταση τα 240 χλμ./ώρα, προκάλεσαν καταρρακτώδεις βροχιές και πολύ υψηλά κύματα κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Ιαπωνίας στις 1 και 2 Οκτωβρίου 2021. Πάνω από 350 πτήσεις ακυρώθηκαν στο αεροδρόμιο “Haneda” του Τόκιο και πολλά δρομολόγια τρένων ακυρώθηκαν στην ανατολική πλευρά της χώρας. Ταχύτητες ανέμου 150 χλμ/ώρα καταγράφηκαν στα νησία Izu, και έχει περχειλίσει ο ποταμός “Samuro”.

Επίσης στην πόλη Katsuura, καταγράφηκαν ρυθμοί βροχοπτώσεις 39 mm την ώρα και στο νησί Kozu άνω των 30 mm την ώρα στο νησί Kozu και στα νησιά Izu. Ο τυφώνας αναμένεται να εξασθενήσει από το απόγευμα του Σαββάτου 2 Οκτώβρη (τοπική ώρα).

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-3,
με στοιχεία από japantimes.co.jp 

Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/eye-typhoon-mindulle 

NHC: Εποχιακή κυκλωνική δραστηριότητα σε Ατλαντικό και ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό

Το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των ΗΠΑ-NHC επικαιροποίησε τα διαγράμματα, τα οποία δείχνουν την ιστορική κυκλωνική δραστηριότητα με τροπικούς κυκλώνες και τυφώνες, σε κάθε ημερολογιακή ημέρα του έτους.

Τα διαγράμματα δείχνουν τον όγκο δραστηριότητας των τροπικών κυκλώνων και τυφώνων, που αναπτύσσονται στις λεκάνες του Ατλαντικού και του Ανατολικού Ειρηνικού, κάθε ημερολογιακή ημέρα μεταξύ 1 Μαΐου και 31 Δεκεμβρίου. Συγκεκριμένα, δείχνουν τον αριθμό των τυφώνων (κίτρινη περιοχή) , και συνδυάζονται ονομαζόμενες καταιγιδες και τυφώνες (κόκκινη περιοχή) που συμβαίνουν κάθε ημερολογιακή ημέρα σε μια περίοδο 100 ετών. Τα δεδομένα έχουν εξομαλυνθεί χρησιμοποιώντας μέσο όρο 5 ημερών με επίκεντρο κάθε ημερολογιακή ημέρα.

Για τη λεκάνη του Ατλαντικού (ο Ατλαντικός Ωκεανός, η Καραϊβική Θάλασσα και ο Κόλπος του Μεξικού), το διάγραμμα (πρώτη εικόνα) βασίζεται σε δεδομένα από την 77χρονη περίοδο από το 1944 έως το 2020 (ξεκινώντας στην αρχή της εποχής αναγνώρισης αεροσκαφών) αλλά κανονικοποιήθηκε 100 χρόνια. Η επίσημη περίοδος τυφώνων για τη λεκάνη του Ατλαντικού είναι από 1 Ιουνίου έως 30 Νοεμβρίου, αλλά μερικές φορές εμφανίζονται τροπικοί κυκλώνες πριν και μετά από αυτές τις ημερομηνίες, αντίστοιχα. Η κορύφωση της εποχής των τυφώνων στον Ατλαντικό είναι στις 10 Σεπτεμβρίου, με την πιο έντονη κυκλωνική δραστηριότητα να λαμβάνει χώρα μεταξύ των μέσων Αυγούστου και των μέσων Οκτωβρίου.

Για τη λεκάνη του Ανατολικού Ειρηνικού (δεύτερο διάγραμμα, οι αναλύσεις βασίζονται σε δεδομένα από την περίοδο των τελευταίων 50 ετών από το 1971 έως το 2020 (ξεκινώντας με αξιόπιστες δορυφορικές εικόνες), αλλά επίσης κανονικοποιήθηκαν για περίοδο 100 ετών. Η επίσημη περίοδος τυφώνων για τη λεκάνη του Ανατολικού Ειρηνικού διαρκεί από τις 15 Μαΐου έως τις 30 Νοεμβρίου, ωστόσο τροπικοί κυκλώνες εμφανίζονται περιστασιακά πριν και μετά από αυτές τις ημερομηνίες, αντίστοιχα. Το αποκορύφωμα της δραστηριότητας σημειώνεται στα τέλη Αυγούστου, όμως η κορύφωση αυτή είναι λιγότερο έντονη από την κορύφωση της δραστηριότητας του Ατλαντικού. Τα σχετικά υψηλά επίπεδα δραστηριότητας στον Ανατολικό Ειρηνικό τείνουν να απλώνονται σε μεγαλύτερο μέρος της σεζόν από ό,τι στον Ατλαντικό, με τους περισσότερους τροπικούς κυκλώνες να συμβαίνουν μεταξύ τέλους Ιουνίου και αρχές Οκτωβρίου.

Πηγή: Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των ΗΠΑ- NHC(National Hurricane Center)
Περισσότερα: https://www.nhc.noaa.gov/climo/#stca 

NASA: H έκταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής το καλοκαίρι του 2021 η 12η ελάχιστη του αρχείου των καταγραφών

Ο θαλάσσιος πάγος στην Αρκτική φαίνεται να έχει αγγίξει την ετήσια ελάχιστη έκτασή του στις 16 Σεπτεμβρίου, αφού μειώθηκε την άνοιξη και το καλοκαίρι του βόρειου ημισφαιρίου του 2021. Η έκταση του καλοκαιριού είναι η 12η-χαμηλότερη στο αρχείο των δορυφορικό αρχείο, σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA και του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου των ΗΠΑ.

Φέτος, η ελάχιστη έκταση του πάγου της Αρκτικής θάλασσας έπεσε στα 4,72 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η έκταση του θαλάσσιου πάγου ορίζεται ως η συνολική έκταση στην οποία η συγκέντρωση πάγου είναι τουλάχιστον 15%.

Το μέσο ελάχιστο του Σεπτεμβρίου της έκτασης του θαλάσσιου πάγου δείχνει σημαντικές πτώσεις από το 1978, όταν ξεκίνησαν οι συστηματικές δορυφορικές μετρήσεις. Τα τελευταία 15 χρόνια (2007 έως 2021) έχουν τα χαμηλότερα 15 ελάχιστα της έκτασης του αρκτικού θαλάσσιου πάγου στο 43χρονο αρχείο δορυφορικών καταγραφών.

Στα παραπάνω στιγμιότυπα, ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής και η εποχική κάλυψη της Γης αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου, από την ετήσια μέγιστη έκταση πάγου στις 21 Μαρτίου 2021, έως το ελάχιστο στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. Πάνω από το νερό, ο πάγος της Αρκτικής αλλάζει από μέρα σε μέρα δείχνοντας ελάχιστη 3ήμερη συγκέντρωση θαλάσσιου πάγου στην περιοχή όπου η συγκέντρωση είναι μεγαλύτερη από 15%. Το κίτρινο όριο δείχνει την ελάχιστη έκταση κατά μέσο όρο, κατά την περίοδο των 30 ετών από το 1981 έως το 2010.

Πηγή: NASA/ NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα: https://www.nasa.gov/feature/esnt/2021/nasa-finds-2021-arctic-summer-sea-ice-12th-lowest-on-record 
https://svs.gsfc.nasa.gov/4941 

NASA: Στα 416ppm η μέση συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα τον Αύγουστο του 2021

Η παγκόσμια μέση συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) του περασμένου μήνα ήταν περίπου 416 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), σημειώνοντας αύξηση 48% από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Αυτή η αύξηση προήλθε κυρίως από ανθρώπινες δραστηριότητες.

Το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) είναι ένα σημαντικό αέριο το οποίο παγιδεύει τη θερμότητα (αέριο θερμοκηπίου) που εκπέμπει η Γη. Το διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται μέσω ανθρώπινων δραστηριοτήτων όπως η αποψίλωση των δασών και η καύση ορυκτών καυσίμων, καθώς και από φυσικές διαδικασίες όπως η αναπνοή και οι ηφαιστειακές εκρήξεις. Το πρώτο γράφημα δείχνει τα επίπεδα ατμοσφαιρικού CO2 που μετρήθηκαν στο Παρατηρητήριο Mauna Loa στη Χαβάη, τα τελευταία 16 χρόνια, με τον μέσο εποχικό κύκλο να έχει αφαιρεθεί. Το δεύτερο γράφημα δείχνει τα επίπεδα CO2 κατά τους τρεις τελευταίους κύκλους των παγετώνων, όπως ανακατασκευάστηκαν από πυρήνες πάγου.

Τα τελευταία 171 χρόνια, οι ανθρώπινες δραστηριότητες αύξησαν τις ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις CO2 κατά 48% πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα του 1850. Αυτό είναι περισσότερο από την αύξηση που συνέβη με φυσικό τρόπο μέσα σε μια περίοδο 20.000 ετών (από το τελευταίο μέγιστο των παγετώνων έως το 1850, από 185 ppm έως 280 ppm).

Πηγή: NASA Climate change
Περισσότερα: https://climate.nasa.gov/vital-signs/carbon-dioxide/ 

NASA: Ασυνήθιστη χιονόπτωση στη Γροιλανδία μετά τον Τυφώνα “Larry”

Στις 12 Σεπτεμβρίου 2021, τα υπολείμματα της Τροπικής Καταιγίδας “Larry” έφεραν σημαντικές χιονοπτώσεις στην Γροιλανδία την στιγμή που η περίοδος τήξης του καλοκαιριού έφτανε στο τέλος της.

Τα ποσοστά της χιονόπτωσης εκείνη την ημέρα είναι ορατά στον παρακάτω χάρτη, σύμφωνα με το μοντέλο Goddard Earth Observing System (GEOS) της NASA. Οι ποσότητες χιονόπτωσης εμφανίζονται σε χιλιοστά νερού, σε αντίθεση με το βάθος του χιονιού, για ένα 24ωρο. Πενήντα χιλιοστά νερού ισοδυναμούν με περίπου 200 χιλιοστά χιονιού, υποθέτοντας ότι το χιόνι έχει πυκνότητα 250 κιλών ανά κυβικό μέτρο.

Όπως και άλλα μοντέλα καιρού και κλίματος, το μοντέλο GEOS χρησιμοποιεί μαθηματικές εξισώσεις που αντιπροσωπεύουν φυσικές διαδικασίες (όπως οι βροχοπτώσεις και οι διεργασίες σύννεφων) για να υπολογίσει τις φυσικές διεργασίες στην ατμόσφαιρα. Οι πραγματικές μετρήσεις των φυσικών ιδιοτήτων, όπως η θερμοκρασία, η υγρασία και οι άνεμοι, επανεισάγονται συνήθως στο μοντέλο για να κρατήσουν την προσομοίωση όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Τυφώνας Larry μετακινήθηκε βορειοδυτικά στον Ατλαντικό Ωκεανό φτάνοντας στο μέγιστό του την Κατηγορία 3 στην κλίμακα ανέμου Saffir-Simpson. O “Larry” καθώς στράφηκε βόρεια, παρέμεινε πολύ ανοικτά των ανατολικών ακτών των ΗΠΑ και στη συνέχεια έφτασε στην ξηρά ως καταιγίδα Kατηγορίας 1 πάνω από το Newfoundland στον Aνατολικό Καναδά, στις 11 Σεπτεμβρίου.

Στη συνέχεια, ο “Larry” έφτασε στη Γροιλανδία στις 12 Σεπτεμβρίου ως μετα-τροπική καταιγίδα, προκαλώντας ισχυρούς ανέμους και έντονες χιονοπτώσεις στα νοτιοανατολικά και το εσωτερικό του νησιού. Οι περιοχές Kulusuk και Tasiilaq στην Γροιλανδία, είδαν ανέμους να ξεπερνούν τα 145 χιλιόμετρα την ώρα και αναφέρθηκαν συνθήκες χιονοθύελλας στο σταθμό Summit Station.

«Τέτοιες καταιγίδες είναι αρκετά σπάνιες», δήλωσε η Lauren Andrews, από τη NASA. «Γενικά διαλύονται πολύ πριν φτάσουν βόρεια μέχρι τη Γροιλανδία. Αν και υπήρξαν παρόμοιες καταιγίδες, συμπεριλαμβανομένου του Noel το 2007 και του Igor το 2010 ».

H Andrews σημείωσε επίσης ότι είναι ασυνήθιστο να βλέπουμε τόσο υψηλό ποσοστό χιονοπτώσεων τόσο σύντομα μετά το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου τήξης, που συμβαίνει κάθε χρόνο από τον Μάιο έως τις αρχές Σεπτεμβρίου. Στην πραγματικότητα, οι πρόσφατες χιονοπτώσεις από τον τυφώνα Larry θα μπορούσε ενδεχομένως να εξισορροπήσει τις απώλειες από τη τήξη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι οποίες περιελάμβαναν τρία αξιοσημείωτα γεγονότα τήξης-δύο τον Ιούλιο και ένα τον Αύγουστο.

Μόλις επεξεργαστούν πλήρως τα δορυφορικά δεδομένα, οι επιστήμονες θα είναι σε θέση να μετρήσουν την κατάσταση του ισοζυγίου μάζας της Γροιλανδίας. Ένα θετικό ισοζύγιο μάζας σημαίνει ότι αποκτήθηκε περισσότερο χιόνι από ό, τι χάθηκε μέσω διαδικασιών όπως η τήξη και η απορροή. Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με την Andrews "Φαίνεται ότι το 2021 θα καταλήξει να χαρακτηριστεί από ισορροπία μάζας επιφάνειας άνω του μέσου όρου".

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια δεκαετιών, οι περιοχές που καλύπτονται από πάγο της Γης χάνουν περισσότερη μάζα από ό, τι είχαν αποκτήσει. Τέτοιες απώλειες συμβάλλουν σημαντικά στην αύξηση της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148826/unusual-snowfall-in-greenland 

Copernicus: Απουσία θαλάσσιου πάγου στη Θάλασσα Λάπτεφ της Αρκτικής

Η παρακάτω εικόνα, η οποία ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-3 στις 13 Σεπτεμβρίου, δείχνει τη θάλασσα Λάπτεφ (Laptev) χωρίς πάγο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του EUMETSAT, στα τέλη Αυγούστου 2021 στη Θάλασσα Laptev παρατηρήθηκε το ρεκόρ ελάχιστου πάγου στη θάλασσα για την εποχή αυτή από το 1980, έτος κατά το οποίο ο οργανισμός άρχισε να χτίζει τις χρονοσειρές του.

Εκτός από την υποστήριξη της βιοποικιλότητας των εύθραυστων οικολογικών συστημάτων της Αρκτικής, ο θαλάσσιος πάγος έχει σημαντικό ρόλο στο κλιματικό σύστημα. Η απουσία θαλάσσιου πάγου βρίσκεται, στην πραγματικότητα, στη ρίζα της «θερμικής ενίσχυσης της Αρκτικής» (Arctic Amplification), το φαινόμενο που περιγράφει την ταχύτερη θέρμανση της Αρκτικής σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, Copernicus Sentinel-3
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/absence-sea-ice-laptev-sea 

Copernicus: Η εξαφάνιση των παγετώνων στα Πυρηναία

H παρακάτω εικόνα, η οποία ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-2 στις 28 Αυγούστου 2021, δείχνει τον Παγετώνα Aneto στην Ισπανία. Ο Ανέτο είναι ένας από τους τελευταίους παγετώνες στην οροσειρά των Πυρηναίων.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό GRL, οι παγετώνες στα Πυρηναία έχασαν περίπου το 23% του όγκου τους την τελευταία δεκαετία, ως αποτέλεσμα των τοπογραφικών συνθηκών των παγετώνων (κλίση, έκθεση κ.λπ.), σε συνδυασμό με την αύξηση της θερμοκρασίας αέρα που στην περιοχή έχει φτάσει τους +1,5°C από τις αρχές του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτός ο συνδυασμός παραγόντων θα οδηγήσει στην εξαφάνιση όλων των μεγάλων παγετώνων στα Πυρηναία τις επόμενες δεκαετίες.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-2
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/disappearance-glaciers-pyrenees

Copernicus: Εκτεταμένες πλημμύρες στο Σουδάν

H παρακάτω εικόνα, η οποία ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-2 στις 4 Σεπτεμβρίου 2021, δείχνει πλημμυρισμένες περιοχές κοντά στην πόλη Σέντι στο Σουδάν ως συνέπεια της υπερχείλισης του ποταμού Νείλου.

Το Σουδάν πλήττεται από εκτεταμένες πλημμύρες. Σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων -OCHA (Coordination of Humanitarian Affairs), οι πλημμύρες των τελευταίων εβδομάδων, που προκλήθηκαν από τις ισχυρές βροχοπτώσεις, επηρέασαν πάνω από 88.000 ανθρώπους, έβλαψαν 4.800 οικιστικά κτίρια και κατέστρεψαν πάνω από 12.700. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων βοηθά περισσότερους από 7.000 ανθρώπους που χρειάζονται επισιτιστική βοήθεια.

Επί του παρόντος, το επίπεδο του ποταμού Νείλου είναι πάνω από το επίπεδο προειδοποίησης σε πολλές περιοχές της χώρας, ιδιαίτερα κοντά στην πρωτεύουσα Χαρτούμ και γύρω από το Σέντι, την περιοχή που φαίνεται στην εικόνα του δορυφόρου Sentinel-2.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-2
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/floods-near-shendi-sudan 

GPM: Απεικόνιση ΙΜΕRG των έντονων βροχοπτώσεων ολόκληρου του κύκλου του Τυφώνα “Ida” στις ΗΠΑ (26/8- 2/9/2021)

Καθώς όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στον τυφώνα “Άιντα” (“Ιda”) ο οποίος έπληξε τη Λουιζιάνα στις 29 Αυγούστου 2021, πολλοί αιφνιδιάστηκαν από την ένταση των απομειναριών του τυφώνα, τα οποία έφτασαν στη Βιρτζίνια την 1η Σεπτεμβρίου και στη Νέα Υόρκη αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας, μέχρι τα ξημερώματα της 2ης Σεπτεμβρίου. Το παρακάτω βίντεο δείχνει τις βροχοπτώσεις καθ 'όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του τυφώνα “Ιda” από πριν την έλευση του στη Λουιζιάνα μέχρι τις επιπτώσεις του στη Νέα Υόρκη.

Το βίντεο παρουσιάζει δεδομένα από την σχεδόν σε πραγματικό χρόνο προσομοίωση του αλγορίθμου IMERG της NASA, ο οποίος περιλαμβάνει εισαγωγή δεδομένων από πολλούς δορυφόρους και κλιματολογική βαθμονόμηση από μετρητές βροχής και άλλα σύνολα διαθέσιμων δεδομένων. Ένα από τα πλεονεκτήματα του IMERG είναι ότι μπορεί να εκτιμήσει τις βροχοπτώσεις πάνω από τους ωκεανούς καθώς και την ξηρά, δίνοντας μια αρκετά πλήρη εικόνα των παγκόσμιων βροχοπτώσεων.

Κατά τη διάρκεια των 24 ωρών πριν τις 8:00 το πρωί στις 2 Σεπτεμβρίου (τοπική ώρα), ο ”Ida” προξένησε συνολικές συγκεντρώσεις βροχής ύψους 152-254 mm πάνω από μια στενή λωρίδα γής που εκτείνεται από την Ανατολική Πενσυλβάνια μέχρι το Μανχάταν, σύμφωνα με προκαταρκτικές αναλύσεις παρατηρήσεων από ραντάρ εδάφους της Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (NWS- National Weather Service). Κατά τις προηγούμενες 24 ώρες, η Ida έφερε 76 έως 100 mm ύψη βροχής σε μέρη της Βόρειας Βιρτζίνια σύμφωνα με την NWS. Οι αθροιστικές συγκεντρώσεις βροχής 7 ημερών από τον τυφώνα Ida σε ορισμένα μέρη - εντός και κοντά- στη Νέα Ορλεάνη έφτασαν από 380 έως 500 mm, σύμφωνα με την ίδια προκαταρκτική ανάλυση δεδομένων ραντάρ εδάφους. Oi βροχοπτώσεις αυτές ξεπέρασαν κατά πολύ τις εκτιμήσεις των προβλέψεων μία ημέρα πριν από την έλευση του τυφώνα στη ξηρά. Αυτές οι επίγειες καταγεγραμμένες συγκεντρώσεις είναι σε μεγάλο βαθμό συνεπείς με τις δορυφορικές εκτιμήσεις του αλγόριθμου IMERG.

Οι μεγάλες πλημμύρες που σχετίζονται με συστήματα μετά την απώλεια της ισχύος του τυφώνα δεν είναι πρωτοφανείς. Από ορισμένες απόψεις, η διαδρομή και οι επιπτώσεις του τυφώνα Ida φέτος είναι παρόμοιες με εκείνες του Τυφώνα “Camille” του 1969.

Πηγή: Global Precipitation Measurement
Περισσότερα: https://gpm.nasa.gov/applications/weather/imerg-adds-ida-rainfall